Diyarbakır, kelamların, şarkıların, sanatçıların, edebiyatçıların, mütefekkirlerin şehri…

Nabzı hep yüksek atan, sanata, edebiyata, siyasete yön veren bir şehir.

Bu özellikleri şarkılara, romanlara, hikayelere hep konu olmuş, olmaya da devam ediyor.

Aşklarla olduğu kadar acılarla da yoğrulmuş şehrin edebiyat ve müzik alanında konu sıkıntısı yok.

Bir bakarsın Suzan Suzi, bir bakarsın Dİyarbekir malami ne nağmeleri ayrı ayrı hüzünlendirir insanları.

Diyarbakır’ın kültürel zenginliğine dair Diyarbakır hafızasında yer etmiş Celal Güzelses’in “Yaş Destanı”nın ayrı bir önemi var bende.

İnsanın doğuşundan ölümüne yaşadığı fiziki değişimi öyle güzel anlatmış ki yaş biraz kemale erince daha iyi anlıyor insan. Anlayana…

Bir güzel ki on yaşına girince

Gonca güldür henüz açılır

On birinde gonca diye koklarlar

On ikide elma deyip saklarlar

On üçünde cevrü cefa çekerler

On dördünde badem şekere benzer

…

On beşinde güzelliğin çağıdır

On altıda gören aklın dağıtır

On yedide göğsü cennet bağıdır

Uzanır uzanır boyu selviye benzer

…

On sekizde hem artırır zarını

On dokuzda terk eylemiş arını

Yirmisinde gözetir işini kârını

Zincirlerden kopmuş aslana benzer

…

Yirmi beşten sonra bıyıkları burulur

Otuzunda akan sular durulur

Otuz beşte her günahları sorulur

Yalana karışmış irfana benzer

…

Kırk yaşında belleri bükülür bağlar

Kırk beşinde günahlarına ağlar

Ellisinde insanlara bel bağlar

Dağ başına çökmüş dumana benzer

…

Elli beşte sızı iner dizine

Altmışında duman çöker gözüne

Altmış beşte hiç bakılmaz yüzüne

Ahireti gözetir süphana benzer

…

Altmış beşten sonra beller bükülür

Bütün damarlardan kanlar çekilir

Gel gel diye toprak çağırır

Şimdi geldi geçti yalana benzer