Bana talih kuşu konmuştu ve bu talihten pek memnundum

Ama birden bu kadar variyet bana daha çok koşmayı düşürdü

Zaten koşar adım yaşıyordum

Hiperaktivitem beni rahat bırakmıyordu

Ama zenginliğin beni daha fazlasına zorluyordu

…

Belki mutlu olurum diye her kadınla tanışınca sana başvurdum

Her evle, her kitapla, herlerin tümüyle tanışınca sana koşmak gerekiyor

Bana başka yol göründü galiba

Bana zaman lazımdı evet ama; benim tanımak istediğim dünya bu değil

…

Yabancılaşmanın bu kadarına pes doğrusu pes

Yanında top patlasa irkilip refleks göstermez

Gördüğüm her tablo beni geri sarmalıyor

Yaşadığım her ilişki

hazırladığım kozalakta neler yaşanacaksa olanlar yaşanıyor

Eee kapitalizm günübirlik miras bırakmaz

ve kendince yaşam başlıyor

…

Belki isyan anımdaydı

Belki daha nasıl insanlıkta ısrar ederimin transındaydım bilemiyorum

Seni kırdım, seni kırdım da nasıl kırdığımı da bile bilebiliyorum

ama nasıl toparlayacağımı bilemiyorum muhabbet

Bari sen gündelikten kurtul ve toparla,

göğsümü yaslayayım göğsüne kalbimiz bir atsın

Şiir gibiydin şiir olup sen işlerimi halletsen

…

Topluma dayatılan kendi sorununuzla ilgilenin

bizi zora koşmayın gerekçesi için

Toplumda sorunlar üretilir

Toplum derdiyle meşgul olunca

Kurnazlar aradan sıyrılır peki bunda senin günahın yok mu?

…

Bari sende suçlamayla gerçekliği söyleme bana

“Büyütülecek bir şey yok”

O zaman kaygım daha fazla demek ki sorun var ve yeterince büyük zaten

Büyüme seansını bitirmiştir, daha nasıl büyüsün ki?

…

Söylenmesi kabul edilebilseydi bir gerçeklik daha vardır onu söylerdim

Ama baştan ret edilmişim

Yalnız bırakılmışım

Şiirime gömülmüşüm bir sonraki okuyucuya kadar kapı kapalı

Bu gerçeklik kabul edilmeyeceğinden

kapalı kutu ve efsane tarzında cezp etmeye devam edecektir

Kitap gibisin bütün kahramanlıkların

iki kapak arasında gizli bırakmışsın

Açıldı mı kapaklar yaşam çocuk masallarına dönüşür

Günahsız ve bir o kadarda temiz.